DZIESIĘCIU AWATARÓW W JEDNYM
Awatar jest wyrazem sanskryckim, który oznacza „zstąpienie”. Nie podlega on żadnym prawom materialnego wszechświata. Jego nieskazitelnie czyste ciało postrzegane jest jako obraz tkany ze światła. Człowiek pogrążony w świecie iluzji (maja) może nie dostrzec w awatarze niczego szczególnego. Zdarza się jednak, że awatar nie rzuca cienia, ani nie pozostawia śladów stóp na ziemi.
Bhagawan Sri Sathya Sai jest Awatarem najpotężniejszym, skupiającym w Sobie moce dziesięciu awatarów. Tajemnice, związane z Inkarnacją Swamiego odsłania Sri Vasantha Sai w jednej z ostatnich książek „Sathya Sai Baba. 10 Avatars in 1” („Sathya Sai Baba. 10 Awatarów w 1.”). Awatara o tak niezwykłych mocach już nigdy nie będzie.
Książki Sri Vasanthy Sai, Shakthi Swamiego posiadają wibracje Wed. Najskrytsze tajemnice, dotyczące Stworzenia odsłania Jej Swami w trakcie stanów medytacyjnych. W podobny sposób tajemniczą, boską wiedzę, zawartą w Wedach, Upaniszadach oraz innych najstarszych pismach świętych ujawniał Pan i Stwórca Wszechświata wielkim mędrcom. Wiedzę tę „szeptał” im do ucha.
Awatar Matsya – Awatar Ryba
Poranna medytacja, 18 lipca 2009 r.
Vasantha: Swami, minionej nocy ujrzeliśmy olej na shaligramie (ważny przedmiot kultu – tłum.); co to oznacza?
Swami: Shaligram to Awatar Matsya. Awatar ten inkarnował się, gdy doszło do procesu pralaya (procesu destrukcji wszechświata – tłum.), po którym nastąpiło Nowe Stworzenie. Jest to Karmasamhara (unicestwienie karmy – tłum.). Dlatego olej pojawił się na shalingamie, symbolizującym Awatara Matsya, by wskazać na pralayę. Oznacza to unicestwienie karmy.
Vasantha: Teraz rozumiem Swami.
Matsya Awatar był Rybą. Jak się pojawił?
„Przed pralayą Awatar inkarnował się jako Ryba, która stawała się coraz większa. Nasiona nowego stworzenia umieszczone zostały na Jej ogonie.
W erze Chatur Yuga (przed czterema yugami czyli przed Sathya Yugą, Tretha Yugą, Dwapara Yugą i Kali Yugą – tłum.) żył sobie król, który nazywał się Sathyavratha. Był on oddanym wielbicielem, który wielokrotnie żył w odosobnieniu. Gdy wykonywał rytuał Santhyavandana nad brzegiem rzeki Kritamala, zaczerpnął wody w dłonie. Zauważył małą Rybę w rękach. Wyrzucił Rybę do wody. Jednak Ryba bezzwłocznie rzekła: „Królu, zabierz mnie ze sobą. Większe ryby mogą mnie pożreć.” Król wrzucił Rybę do pojemnika i zabrał Ją do domu. Ryba zaczęła rosnąć i powiedziała: „Królu, umieść mnie gdzie indziej.” Król ulokował Rybę w studni; Ryba osiągnęła wkrótce długość pięciu stóp (0,3048 m, miara brytyjska – tłum.). Król przeniósł Ją do dużego zbiornika. I na koniec wrzucił Ją do oceanu. Wówczas Ryba rzekła: „Jestem Panem Narayana. Nadchodzi pralaya. Zbierz wszystkie nasiona, niezbędne do nowego tworzenia, zbuduj mocną łódź, umieść wszystkie nasiona w niej i przywiąż ją do Mego ogona.” Król uczynił wszystko zgodnie z instrukcją. Nadszedł moment pralaya i cały świat uległ zniszczeniu. Wszystko zostało zatopione w wodzie. A Ryba ciągnęła łódź, płynąc. Nowe stworzenie wyłoniło się z łodzi.
W obecnych czasach wody nie zatopią świata i nie dokonają jego destrukcji. Poprzez moje łzy, które są pralayą, karma świata zostanie unicestwiona. Po zakończeniu pracy nad budową czterech prakaram („korytarzy” - tłum.) Mukthi Stupi, karma świata zostanie zniszczona. Prakaramy symbolizują pięć elementów. Olej oznacza, że zanieczyszczenie pięciu elementów zostało usunięte.
Według Siastry Agamya, piąty prakaram symbolizuje Ziemię. Ziemia to karma bhumi. Urodziliśmy się na Ziemi ze względu na naszą karmę.
Jakiś czas temu Swami powiedział: „Nie udźwignę tylko jednej góry, jak to uczynił Kryszna; uniosę cały łańcuch górski.” Tym Łańcuchem górskim jest Mukthi Stupi. Cały świat zostanie uwolniony od karmicznego ciężaru i będzie żył bezpiecznie pod osłoną Mukthi Stupi. Będzie to Sathya Yuga. Wszyscy odniosą korzyść; karma każdego człowieka zostanie usunięta.”
Swami odebrał ten rozdział na wieczornym darszanie w Sai Kulwant Hall 26 lipca 2009 r..
Kurma Awatar – Awatar Żółw
Swami zwrócił się do Sri Vasanthy Sai, aby napisała o Awatarze Kurma, symbolizującego wyrozumiałość.
„Kiedy dewy i asury (demony – tłum.) chciały ubijać ocean mleka, aby uzyskać amritę, wzięły górę Mandara i umieściły ją pośrodku. Posługując się wężem Vasuki jako liną, przystąpiły do ubijania. Z jednej strony ustawiły się dewy, z drugiej natomiast asury. A mimo to góra tonęła. Wszyscy zaczęli się modlić do Pana Narayany, który pojawił się jako Żółw, Awatar Kurma. Zanurzył się On w oceanie i dźwignął górę. Dewy i asury przystąpiły do ubijania. Najpierw pojawiła się Halahala, trucizna. Wszyscy pobiegli do Pana Shivy po ratunek; litościwy Pan połknął truciznę. Parvathi, jego małżonka, bezzwłocznie schwyciła Go za szyję i trucizna nie wniknęła w głąb boskiego ciała. Dlatego Pan Shiva to inaczej „Nilakantha” - niebieskie gardło. Ponownie zaczęto ubijać ocean mleka. Wyłoniło się zeń wiele rzeczy – niebiański koń, słoń, drzewo życzeń, Kamadhenu; ukazało się wiele niepospolitych i rzadkich rzeczy. I na koniec przybyła bogini Mahalakshmi oraz Pan Danvanthri, niosący naczynie z amritą. Asury schwyciły naczynie i uciekły, ale w pogoń za nimi ruszyły dewy. Pan Vishnu przybrał postać pięknej Mohini. Zabrała ona asurom naczynie z amritą i powiedziała, że podzieli boski napój sprawiedliwie między wszystkich. Jednak dała naczynie tylko dewom. Wówczas asury Rahu i Kethu wystąpiły w przebraniu dew i wypiły amritę. Widząc to, Mohini pozbawiła jednego demona głowy, a drugiego – całego ciała. Wtedy to Mahalakshmi ozdobiła girlandą Pana Vishnu oraz wykonała pada seva (rytuał oddający cześć boskim stopom – tłum.).
„Gdy nadchodzi niebezpieczeństwo, żółw chowa swoje kończyny i głowę pod pancerzem. W Bhagawad Gicie Pan Kryszna posługuje się przykładem żółwia, by wyjaśnić stan Stithaprajna, człowieka zawsze tkwiącego w stanie mądrości. Cokolwiek się dzieje, Stithaprajna ma zawsze zrównoważony stan umysłu. Jego zmysły nigdy nie znajdują się na zewnątrz, zawsze są wycofane i znajdują się pod kontrolą. Nie tylko zmysły zachowują się w ten sposób, lecz również umysł, intelekt oraz ego; wszystko jest pod kontrolą.”
„Moje życie jest pełne wyrozumiałości. Cokolwiek się dzieje – oszustwo, smutek, ból, zwycięstwo, znoszę to. Jedynie wyrozumiałość sprawia, że można być Stithaprajna, mocno usytuowanym w mądrości. Chcę tylko Boga, pragnę uzyskać Boga. Chcę tylko tego Awatara, Boga.”
„Swami jest Awatarem; Panem Kali Yugi. Cały świat oddaje Mu cześć jako Bogu. Wszędzie widnieje Jego chwała. Jego organizacja działa na całym świecie. Napisałam pięćdziesiąt książek wyjaśniając, jaki związek istnieje między Swamim, a mną. Swami przyjął każdą książkę, którą napisałam. I mimo że tak jest, zabroniono mi widywać Go. Jestem jak żółw, na którego pancerzu mieści się organizacja Swamiego, a nie Góra Mandara, to członkowie tej organizacji spychają mnie. Z jednej strony są asurowie, karma świata. Z drugiej zaś strony dewy. Gdy ubijają mnie coraz mocniej, moje plecy stają się bardzo silne. Dzięki temu naporowi podniosła się moja Kundalini i otworzyła się Sahasrara. Z jednej strony istnieje Halahala, karma świata, z drugiej zaś nektar z Sahasrary. Jest ogromne zwarcie między nimi.
W końcu karma wszystkich zostanie unicestwiona, amrita będzie rozdzielona między wszystkich na świecie. Dzięki mojej wyrozumiałości mogę udźwignąć Górę Mandara. Tylko ten, kto posiada tak wielką wyrozumiałość, mógł pojawić się jako Awatar Kurma.”
21 lipca 2009 r., medytacja
Vasantha: Swami proszę powiedz coś o Awatarze Kurma.
Swami: Napisałaś o Awatarze Kurma i teraz już wiesz, jak ogromną wyrozumiałość posiada Bóg dla człowieka.
„Spójrzcie, jak bardzo musiał Bóg wycierpieć, aby dać amritę dewom. Znosił cierpienie cierpliwie, dźwigając Górę Mandara na Swoich plecach, podczas gdy dewy i asury ubijały ocean. Musi On cierpieć teraz, aby dać amritę całej ludzkości. Oddzielił się od Swojej nierozłącznej Shakthi. Teraz cierpią oboje.”
Swami przyjął ten rozdział na wieczornym darszanie w Sai Kulwant Hall 26 lipca 2009 r.
Varaha Awatar – Awatar Dzik
„Swami: Bogini Mahalakshmi ozdobiła Pana Vishnu, będącego w stanie Yoga Nidra (po unicestwieniu Pan w stanie odpoczynku przed świtem nowej ery – tłum.) Kiedy otworzył oczy, Lakszmi rzekła: „Proszę uczyń coś dla świata, ponieważ ludzie cierpią. Pan odparł: Nie jest to możliwe.” Lakszmi na to: Pójdę sobie i będę pokutować w tej intencji.”
Odeszłaś więc, by pokutować w Jaskini Lakszmi. Nikt nie masował już Moich stóp, wszedłem zatem ponownie w stan Yoga Nidra. Dewy zaczęły się modlić: „Moc pokuty bogini Lakszmi może zniszczyć świat. Prosimy, uczyń coś Panie.” Udałem się zatem do Jaskini Lakszmi i przyprowadziłem ciebie. Pragnąłem twego sparshanu (kontaktu z boskością, bliskość duszy – tłum.). Za czasów Awatara Varahy Hiranyaksha uderzył Ziemię. Przybyłem więc jako Awatar Dzik i wydobyłem Ziemię z oceanu. Gdy dotknąłem Bhudevi (Ziemi – tłum.), urodził się demon Narakasura. Uczucia dotyku (przywiązania – tłum.) są powodem narodzin na Ziemi. A teraz ten sam dotyk jest przyczyną Nowego Stworzenia. Awatar Dzik jest przyczyną Sathya Yugi.
Vasantha: Rozumiem to Swami i napiszę o tym.
„Za czasów Awatara Varahy narodził się asura wskutek jej (Ziemi) dotyku. Ziemia jest źródłem uczuć dotyku (przywiązania – tłum.)Wszyscy cierpią ze względu na karmę. Gdyby nie było karmy, nie byłoby cierpienia, ani kolejnych narodzin. On (Bhagawan, Sri Sathya Sai Baba – tłum.) postanowił inkarnować się, aby nauczać ludzkość tej prawdy. Jego Wolą było inkarnowanie się w Kali Yudze. Aby dać amritę dewom, Bóg przyjął formę Awatara Kurma (Żółwia – tłum.). Jak wiele On wycierpiał. W owych czasach tylko dewy otrzymały amritę. Jak bardzo Pan wycierpiał, aby dać amritę dewom? Przez ile cierpień ja muszę przejść, jeżeli pragnę, aby amritę otrzymała cała ludzkość? Aby mogło być spełnione moje pragnienie, musiał On podzielić Siebie na dwoje.
Cierpimy teraz oboje tak, jak cierpiał Awatar Varaha. Awatar Varaha dotknął Ziemi. Podobnie Swami wybawi mnie i świat od cierpienia. Musi On zawezwać mnie. Kiedy dotkniemy siebie, narodzi się Sathya Yuga, Amrita Yuga.
Swami powiedział, że Awatar Dzik spowoduje narodziny Sathya Yugi. Awatar Dzik to przyczyna „uczuć dotyku”, będących powodem narodzin. To „uczucie dotyku” zmienia yugi. Teraz pragnę, aby amritę otrzymali wszyscy. Dzięki naszym „uczuciom dotyku” narodzi się Sathya Yuga i zacznie funkcjonować. Tak więc Awatar Dzik jest nasieniem Sathya Yugi.”
Swami przyjął ten rozdział na wieczornym darszanie w Sai Kulwant Hall 30 lipca 2009 r.
Awatar Narasimha – Awatar Człowiek-Lew
23 lipca, 2009 r., medytacja
Vasantha: Swami, proszę opowiedz teraz o Awatarze Narasimha
Swami: (...)Awatar Narasimha to dostrzeganie Boga wszędzie. Połączenie dziesięciu Awatarów pojawi się jako Sathya Yuga. Hiranyakasipu (asura, ojciec Prahlady – tłum.) powiedział wszystkim, że jest Bogiem. A mimo to jego syn, Prahlada zawsze śpiewał imię Pana Narayany. Imię Pana zawsze chroniło go przed niebezpieczeństwem. Prahlada twierdził, że Bóg jest wszędzie. W konsekwencji Pan wyłonił się z filaru jako Awatar Narasimha (postać będąca Człowiekiem-Lwem) i zabił asurę Hiranyakasipu. Udowodniłaś, że Bóg obecny jest we wszystkim. Dzięki twojej miłości Bóg objawi się poprzez całe stworzenie. W identyczny sposób aspekty każdego z dziesięciu Awatarów przejawią się na poziomie kosmicznym w Sathya Yudze.
„Rozważmy teraz szczegóły. Kiedy Pan Vishnu zabił Hiranyaksha, jego brat Hiranyakasipu znienawidził Go. Hiranyakasipu podjął surową pokutę i w nagrodę otrzymał od Boga obietnicę, że nie umrze w dzień, ani w nocy. Co więcej, Dewa, człowiek, ani zwierzę nie będzie mogło go zabić; nie będzie on mógł być zabity wewnątrz, ani na zewnątrz. Wydał zakaz, że nikt w jego królestwie nie będzie wymawiał imienia Boga. Nakazał, aby mówiono jego mantrę: „Om Hiranya Namaha”.
Syn Hiranyakasipu, Prahlada, będąc w łonie matki słyszał wiele dyskursów mędrca Narady i już wielbił Pana Hari. Kiedy urodził się, stale nucił mantrę „Om Namo Narayana” . Rozgniewany ojciec - asura, usłyszawszy od Prahlady, że Bóg jest w każdym źdźble trawy, a nawet w filarze, chciał zabić syna. Zamierzył się, aby uderzyć filar. Wówczas to z filaru wyłonił się Pan pod postacią połowy człowieka i lwa i zabił asurę.
„Poprzez swoją silną wiarę Prahlada wykazał, że Bóg jest wszechobecny. Nie ma miejsca, gdzie Boga nie byłoby; Bóg to Chaitanya, jest wszechobecny. Jeżeli Jego wielbiciel znajduje się w niebezpieczeństwie, Chaitanya pojawia się, by go ratować.(...) A teraz ten sam Chaitanya inkarnował się jako Awatar Sathya Sai. On ochrania przed niebezpieczeństwem wszystkich Swoich wielbicieli na całym świecie.”
„Dzięki mojej Premie (Miłości – tłum.) Swami objawia Siebie we wszystkim i doświadcza mnie. Swami często powtarza: „Oddzieliłem Siebie od Siebie po to, by kochać Siebie. I jest to Pierwotne pragnienie. Dzięki temu pragnieniu doszło do stworzenia. Nikt Mnie nie rozumiał, że za pomocą jednego słowa stworzyłem świat dla Mojej przyjemności.”
„Swami dokonał stworzenia, aby zademonstrować miłość do Siebie. A mimo to nikt nie okazuje miłości Bogu. Bóg jest w stanie Istnienia (Bytu) Pojawia się w Nim miłość. Pragnienie to wyłoniło się z Niego i doszło do stworzenia. Bóg pragnie, abyśmy wielbili Go. Jedynie dzięki wielbieniu możemy pojąć, kim jest Bóg. Jest to Ekohum Bahushyam: Jeden staje się wieloma. Zasadę tę ujawniamy poprzez Nowe Stworzenie.”
Swami przyjął ten rozdział w trakcie wieczornego darszanu w Sai Kulwant Hall 30 lipca 2009 r.
Awatar Vamana i Trivikrama
23 lipca 2009 r., medytacja
Vasantha: Swami, o czym teraz powinnam napisać? O Awatarze Vamana?
Swami: Prosiłaś o miejsce w Moim sercu za swoją miłość. I dałem. Ale Twoja miłość nie zatrzymała się na Mnie; weszła w każdy aspekt stworzenia. Powiedziałaś, że powinienem doświadczyć twojej Premy. A teraz, podobnie jak w przypadku Awatara Trivikrama, twoja Prema wypełnia 14 światów. Wygoniłaś małe „ja”, przyczynę wszystkich rzeczy.
„Wnuk Prahlady, któl Bali był królem Asurów. Chciał on przeprowadzić rytuał ognia - Visvajith yagna. Po zakończeniu rytuału cały świat byłby pod jego kontrolą. Przeprowadził już 107 rytuałów. Pozostał do przeprowadzenia tylko jeden. Dewy przestraszyły się i modliły się do Pana Narayany, by podjął interwencję. Pan wysłuchał modlitw i inkarnował się jako Awatar Vamana, syn mędrca Kasyhyapy oraz Arthidevi. Był On małej postury i miał bardzo przyjemny wygląd. Gdy pojawił się przy palenisku rytualnym, król Bala z szacunkiem przywitał Go. Awatar poprosił króla o podarunek w postaci ziemi trzech stóp. Król przystał na tę propozycję. Jednakże guru króla, mędrzec Sukracharya ostrzegł go: „Jest to Mahavishnu. Nie dawaj Mu tego, o co prosi.” Jednak król Bali oznajmił, że dotrzyma danego słowa. W tym momencie Vamana przyjął kosmiczną formę jako Awatar Trivikrama i zmierzył Ziemię jednym krokiem. Następnym krokiem zmierzył niebo. Dwoma krokami zmierzył zatem Ziemię i niebo. A ponieważ nie było miejsca na trzeci krok, król Bali pokłonił się i ofiarował swoją głowę. Mahavishnu postawił stopę na głowie króla i zepchnął go do Patala loki (siódmy świat, położony najniżej, zamieszkiwany przez demony i upiory – tłum.). Bali rządził w Patala loce, a Pan posłał czakrę, by ochraniała wejście do niej.
Podobnie jak Vamana prosił o 3 stopy ziemi, ja prosiłam Swamiego o jedno miejsce. On zgodził się i dał mi miejsce w Swoim sercu. Jednakże nie zapewniło mi to satysfakcji. Prosiłam o jeszcze inne miejsce, miejsce z Bogiem wszechobecnym. Poprzez moją Premę stałam się całym stworzeniem, Vasanthamayam. Jednak wciąż byłam niezadowolona. Chciałam, aby moja Prema wypełniła 14 światów. (…)
Swami powiedział: „Prosiłaś o jedno miejsce w Moim sercu jako Vasantha. A teraz twoja Prema rozrosła się i wypełniła całe Uniwersum jako zasada Boga. Teraz jesteś wszędzie jako Vasanthamayam.”
„Nasieniem są 3 stopy Awatara Vamana. Moja Prema jest rozrostem tego nasienia. Kosmiczna forma postawiła Swoją stopę na głowie króla Bali. Jest to nasienie tego, że Swami umieścił Swoją stopę na małym „ja”. I to jest ekspansja. Kim ja jestem? Jestem pyłkiem kurzu pod stopami Swamiego. Moje małe „ja” jest pod stopą Swamiego. Stopy Swamiego są na głowie małego „ja”. Nie ma zatem małego „ja” w Nowym Stworzeniu, ponieważ małe „ja” wszystkich ludzi będzie pod stopami Swamiego.”
Awatar Parshurama
„Parashurama był synem Risziego Jamadagni i Renuka Devi. Kiedy król Karthavirya zabił Mędrca Jamadagni, Parashurama wpadł w złość i przysiągł, że zamorduje dwadzieścia jeden jego pokoleń. Zabił więc wszystkich, posługując się siekierą.
Matka Parashuramy była kobietą najwyższej czystości. Kiedy jeszcze żył Jamadagni, chodziła codziennie na brzeg rzeki i z piasku lepiła naczynie, a następnie napełniała je wodą. Któregoś dnia, napełniając naczynie wodą, zobaczyła w nim odbicie bóstwa. Pomyślała: „Jakie ono jest piękne.” Naczynie natychmiast potłukło się. Próbowała ulepić nowe naczynie, jednak bezskutecznie, co napełniło ją smutkiem. Dowiedziawszy się o tym, Jamadagni zezłościł się, zawołał Parshuramę i rozkazał; „Zetnij głowę swojej matki, ponieważ utraciła czystość.” Parushurama bezzwłocznie ściął głowę matki. Jamadagni był bardzo szczęśliwy i rzekł; „Poproś mnie o nagrodę.” Parshurama poprosił ojca, aby przywrócił życie Jego matki. Renuka Devi ożyła.”
„Na przykładzie Awatara Parshuramy widzimy moc kobiecej czystości. I jest to nasienie. Moc ta została ujawniona przez matkę Parashuramy, która była w stanie ulepić naczynie z piasku rzecznego i napełnić je wodą. Tak ogromna była jej czystość. A mimo to została ona skażona przez samą myśl o odbiciu bóstwa w wodzie. A teraz ta moc czystości daje światu wyzwolenie.”
„Skaza na czystości Ranuka Devi jest nasieniem. A rozrost jego pokazany jest na moim przykładzie. Cokolwiek widzę, dotykam lub słyszę, a co nie dotyczy Boga, powoduje płacz i mówię: „Utraciłam czystość.” Ogrom mojej czystości widoczny jest w moich zmysłach.(...) Pragnę przemienić moje ciało w światło i połączyć się z ciałem Swamiego. Dlatego chcę, aby moje ciało było czyste. (…) Poprzez moc mojej czystości, sprawię, że naczynie ludzkości z błota stanie się naczyniem z amritą. Jak naczynie z błota uległo zniszczeniu, tak samo ulegają zniszczeniu ludzkie ciała. Naczynie z amrtitą to amrita jeeva (wielbiciel z amritą – tłum.). On nie umiera, jest nieśmiertelny.”
Swami przyjął ten rozdział na wieczornym darszanie w Sai Kulwant Hall 9 sierpnia 2009 r.
Awatar Rama
„Napisałam sporo o Awatarze Rama w wielu książkach. Rama, syn króla Dasharathy, władcy w Ayodya oraz Sita, córka króla Janaki, który panował w Mithili, byli małżeństwem. Wcześniej, Kaikei, jedna z żon Dasarathy, uprosiła go o obietnicę. Aby obietnica została spełniona, Rama musiał pójść na wygnanie do lasu na 14 lat.
Rama, Sita i Lakshmana (brat Ramy – tłum.) udali się do lasu. Pewnego dnia Ravana (rakszas – tłum.) porwał Sitę. Aby wyzwolić Sitę, Rama stoczył walkę z Ravaną. Rama wygrał walkę i został koronowany na króla Ayodii.
Pan Rama inkarnował się, aby zabić asurów. Asury zakłócały pokutę riszim , powodując ich wielkie cierpienie. To modlitwy riszich sprawiły, że Bóg inkarnował się jako Awatar Rama, a Jego Shakthi była Sita. Ponieważ Ravana oddzielił Sitę od Ramy, cały klan demonów został zniszczony. Wszystko to miało na celu przywrócenie dharmy (prawości – tłum.). Kiedy tylko zanika dharma, Bóg inkarnuje się jako Awatar.
Gdy uwolniono Sitę z Ashokavany, Rama poprosił ją, by weszła w ogień, udowadniając światu w ten sposób swoją czystość. Agni dewa modlił się do Ramy, aby zaakceptował Sitę, ponieważ nie mógł znieść gorąca jej czystości. Na niebie ukazały się wszystkie dewy i dały swoje błogosławieństwo. Tak więc Rama zaakceptował Sitę. Powrócili zatem do Ayodhii i odbyła się koronacja, oboje żyli szczęśliwie. Taka jest treść Ramayany.
Po upływie kilku lat, słuchając słów ignoranta dhobi (pracz – tłum.), Sri Rama wysłał ciężarną Sitę do lasu. Sita mieszkała w aszramie Valmiki, gdzie urodzili się jej synowie Lava i Kusha. Dzieci te żyły w lesie, nie wiedząc, kim jest ich ojciec.” (…)
„Ramayana skończyła się koronacją Ramy. Dlaczego więc opowieść o Ramie jest kontynuowana? Dlaczego opowieść jest kontynuowana w lesie? Jest to nasienie. A jego rozszerzeniem jest Sathya Yuga. Powyższe pytania pojawiły się w moim umyśle już w młodym wieku.”
„Kiedy Swami poprosił mnie, abym została żoną Awatara Prema Sai, odmówiłam. Nie chciałam już się narodzić. Bałam się, myśląc o życiu Sity. Powiedziałam wówczas: „Jeżeli urodzę się jako Twoja żona, nie chcę mieć dziecka.” Swami rzekł: „Dziecko urodzi się.” Odparłam: „Jeżeli dziecko się urodzi, musisz być ze mną w okresie ciąży. On zgodził się. Być żoną Boga jest łatwo, ale być żoną Awatara, jest bardzo trudno. Ziemia jest pełna ignorantów; oni łatwo potępiają żonę Awatara. A teraz era Kali jest tak zła, że nawet nie chcemy o tym mówić.
Przysięgłam, że stworzymy świat bez ludzi ignorantów, w którym będziemy żyli tylko oboje. Taka jest konsekwencja słów dhobi. Jak zwykli ludzie mogą krytykować żonę Awatara? W Treta Yudze był tylko jeden dhobi. A teraz są ich tysiące. Krytykują Awatara i Jego małżonkę. Dlaczego On milczy? Czy jest on jak Rama? „
„Awatar Sathya Sai inkarnował się, aby położyć kres omawianym wątpliwościom. Przysięgłam, że Swamni i ja stworzymy nową Sathya Yugę, w której będziemy żyli tylko oboje. Dziękuję dhobi Treta Yugi. Jest on nasieniem. Sprawił on, że Sathya, Prema i Jnana (mądrość – tłum.) narodzą się. Podobnie w tej Kali Yudze tym, którzy rozdzielają Swamiego ode mnie, tysiącom dhobi jestem wdzięczna. To dzięki nim moje uczucia stają się silniejsze, wypełniając Przestrzeń wibracjami z Mukthi Stupi. Niedociągnięcia Awatara Ramy zostaną wyrównane przez Awatara Premę.”
Swami przyjął ten rozdział podczas wieczornego darszanu w Sai Kulwant Hall 9 sierpnia 2009 r.
Awatar Kryszna
27 lipca 2009 r., medytacja
Vasantha: Swami powiedz coś o Awatarze Kryszna.
Swami: „Jesteśmy Radhą i Kryszną. Inkarnowaliśmy się, aby nauczać Premy. W Dwapara Yudze otworzyliśmy bramy dla Premy. Radha zawsze była w stanie Jedności. Nie było to widoczne na zewnątrz. A teraz ujawniasz Sathya Yugę na zewnątrz. Sama Prema ustanawia dharmę (prawość – tłum.).”
„Przyjrzyjmy się teraz dokładnie temu, co powiedział Swami. Awatar Kryszna urodził się w miejscowości Mathura, ale dorastał w Gokulam. Mieszkał tam, ukryty przed Kamsą. Dlaczego schował się przed Kamsą? Uczynił to, by obdarzyć Premą ubogich ludzi. Bóg jest nie tylko w Wedach, Upaniszadach i mantrach. Żyje w sercach, które wypełnione są miłością. Aby to wykazać, żył w Gokulam.”
„Kryszna inkarnował się, by zmienić sposób myślenia. Spędzał czas z gopasami i gopikami, zabawiając się z nimi, śpiewając i tańcząc. Kłaniał się Swoim krowom. Pokazał sposób bycia Boga. Od samych narodzin Kryszna demonstrował liczne lile (cuda). Dzięki lilom wszyscy wiedzieli, że Kryszna jest Bogiem.”
„Wszyscy wierzyli, że On jest Bogiem. Żyli blisko Niego szczęśliwie i bez strachu. Postępowali z Nim tak samo, jak postępowaliby ze swoimi przyjaciółmi. Okazywali niewinną i czystą miłość Krysznie. Wierzyli, że Kryszna należy do każdego domu, do wszystkich. Nie było wrogości, zazdrości...niczego. Wszyscy żyli z tym samym uczuciem: wszyscy są jednością.”
„Nie musiano nauczać ich w szkole, jak żyć w jedności i jak traktować sąsiadów. Nigdy nie uczęszczali do szkoły. Ich cechy charakteru były naturalne. A teraz Swami naucza o edukacji i wychowania w ludzkich wartościach. Nie jesteśmy w stanie tego ogarnąć. Gdybyśmy mieli niewinne serca, jak gopi, rozumielibyśmy, jaka jest różnica między edukacją a wychowaniem w ludzkich wartościach.”
„Jedność Radhy jest nasieniem. Plonem zaś jest Vasanthamayam. Poprzez stworzenie Sami będzie aspektem każdego mężczyzny, a ja aspektem każdej kobiety. Od robaka aż do Brahmy wszyscy będą tacy. I taka będzie Sathya Yuga.”
Swami przyjął ten rozdział w trakcie wieczornego darszanu w Sai Kulwant Hall 9 sierpnia 2009 r.
OM SRI SAI VASANTHA SAIESAIYA NAMAHA
.
